7. Fundamento teórico de internet.

Protocolo de comnutación paquetes, TCP/IP.
Internet permite conectar ordenadores de todo do mundo independentemente do sistema operativo que utilicen e a subrede á que pertenzan. Para que isto se posible, é necesario dispoñer dun protocolo común e único, de forma todos os ordenadores poidan interpretar e entender correctamente a información que circula entre eles. O protocolo que utilizan os equipos conectados a internet é o protocolo TCP/IP.
O protocolo TCP/IP (Transmision Control Protocol/ Internet Protocol) en realidade é un sistema de protocolos. En primeiro, TCP, baséase en dividir en paquetes, na orixe, a información que se envía a través de internet e a través da rede; estes paquetes viaxasen por diferentes camiños ata chegar ao seu destino e recompoñerse de novo. O segundo, IP, dirixe a información axeitadamente a través de internet.                                                     Que é un host.
O termo host utilízase para referirse a un ordenador cuxa función é servir de punto de inicio e final das transferencias de datos a través de internet, é dicir, un ordenador que se encontra permanentemente conectado a internet e a través do que acceden todos os que se encontran conectados a el.
Tamén, utilízase o termo host para referirse ao ordenador no que reside un sitio web.

O termo host é usado en informática para referirse ás computadoras conectadas a unha rede, que provén e utilizan servizos ou dela. Os usuarios deben utilizar anfitrions para ter acceso á rede. En xeral, os anfitrions son computadores monousuario ou multiusuario que ofrecen servizos de transferencia de arquivos, conexión remota, servidores de base de datos, servidores web, etc. Os usuarios que fan uso dos anfitrions poden á súa vez pedir os mesmos servizos a outras máquinas conectadas á rede.

Dirección IP

Cada ordenador conectado a internet ten unha dirección exclusiva que está formada por catro números separados por puntos, cada uns dos cales poden tomar valores de 0 a 255. Por exemplo, os seguintes números poderían se direccións IP válidas: 130.238.44.5, 199.22.124.12 y 148.76.43.23.
En ocasións faise unha distinción entre a dirección IP pública e privada. A dirección IP pública é a que utiliza para identificar o equipo en internet cando se navega, descárgase o correo ou faise uso de calquera dos servizos que proporciona a rede. A dirección IP privada é a que ten asinado o noso ordenador. Habitualmente estas direccións coinciden, non obstante nos casos nos que a conexión a internet se produce a través dunha rede privada, usando un router, a dirección IP pública poderá ser a do router e a privada será a que identifica o ordenador na rede.

Os datos nunha rede IP envíanse en bloques referidos como paquetes ou datagramas (os termos son basicamente sinónimos no IP, sendo usados para os datos en diferentes lugares nas capas IP). En particular, no IP ningunha definición é necesaria antes de que o host tente enviar paquetes para un host co cal non se comunicou previamente.

O IP ofrece un servizo de datagramas non confiábel (tamén chamado de mellor esforzo); ou sexa, o paquete ven case sen garantías. O paquete pode chegar desordenado (comparado con outros paquetes enviados entre os mesmos hosts), tamén poden chegar duplicados, ou poden ser perdidos por enteiro. Se a aplicación precisa de confiabilidade, esta engádense na capa de transporte.

O sistema de nomes de dominio, DNS
Inicialmente o número de ordenadores conectados a internet era limitado, polo que abondaba unha simple táboas para asociar cada equipo coa súa dirección IP. O número de usuarios foi crecendo exponencialmente, de modo que recordar as direccións IP de cada un deles volveuse imposible.
Para solucionar este problema e facilitar o uso de internet aos usuarios asignáronse nomes aos ordenadores conectados á rede, de forma que resultase innecesario recordar as súas direccións IP. Así, creouse o Sistema de Nomes de Dominio (DNS) que permitía identificar os ordenadores mediante un sistema xerárquico de nomes sinxelos de recordar, e que indican a súa situación xeográfica ou o propósito ao que están destinados.

Por exemplo, o nome ficticio pitagoras.mat.iesmm.es, podería corresponder ao ordenador Pitágoras, do departamento de matamáticas (subdominio mat) do IESMaría Moliner (subdominio iesmm), pertencente ao dominio principal é, que significa España.
Os servidores de nomes de dominio son ordenadores que teñen a función de relacionar o nome de dominio do ordenador do que se solicita información coa súa dirección IP e viceversa, a dirección IP co nome de dominio. Para iso, os servidores de nomes de dominio dispoñen de bases de datos ligadas entre si, coma se se tratase dunha base de datos única.  

Localizador Uniforme de Recursos (URL)

O URL (Uniform Resource Locator) é unha secuencia de carácteres que, seguindo un formato estándar, identifica a cada un dos recursos (imaxes, documentos, vídeos, etc.) de internet, pola súa localización. En consecuenia, a dirección URL debe conter o nome de dominio do servidor no que se encontra albergado o recurso que identifica.

O formato estándar que igue un URL é:
protocolo://nombre de dominio do servidor/ directorio/ficheiro
Pro exemplo, http://www.iesmariamolienr.es/certamenliterario/elolivar.htm fai referencia a un ficheiro, que se denomina elolivar.htm, que se encontra no servidor www.iesmariamoliner dentro da carpeta certamenliterario.

Como descubrir a dirección IP

Para coñecer a dirección IP dun equipo conectado a internet que utiliza o sitemaoperativo Windows débense realizar os seguintes pasos:

1. Facer clic sobre o botón Inicio.
2. Seleccionar a opcións Todos os programas, Accesorios e Símbolo do sistema.
3. Escribir o comando ipconfig e pulsar Intro.

Historia de internet.

Internet: unha red de redes.

Nunha primeira aproximación poderiamos dicir que internet é unha rede mundial de redes de ordenadores, que permite a estes comunicarse en forma directa compartindo información e servizos ao longo da maior parte do mundo.

Cada ordenador que forma parte dunha rede conectada a internet pode comunicarse con calquera outro, con tal de que este último tamén pertenza a internet. Para que esta comunicación se posible, é necesaria a existencia de protocolo, que non é outra cousa que un conxunto de convencións que determinan como se realizará o intercambio de datos entre dous ordenadores ou programas.

Os protocolos usados por todas as redes que forman parte de internet chámanse abreviadamente TCP/IP, siglas, que corresponden ao protocolo de transmisión (Transmision Control Protocol) e ao protocolo de internet (Internet Protocol).

A internet é unha rede informática de ámbito planetario, formada con 

ordenadores dispostos en subredes e que posibilita o intercambio de información. É a evolución da ARPANET, que pretendía poñer en comunicación ordenadores do exército norteamericano implementado dende xaneiro de 1983 sobre o protocolo TCP/IP, e en 1984 as redes militares separáronse para formar o MILNET, o que posibilitou que aumentase o número de redes locais de axencias gobernamentais e de universidades conectadas a Internet e que se permitira o acceso á rede aos particulares, aínda que o primeiro só con fins académicos ou de investigación.

Novas posibilidades que ofrece internet.

As posibilidades que ofrece a rede de redes en relación coa comunicación e o intercambio de información son innumerables; cada día establécense novos sistemas e créanse novas ferramentas que facilitan a comunicación entre os usuarios de internet. Entre todas estas posibilidades, ademais das directamente relacionadas coa comunicación, cabe destacar algunhas outras de grande interese en diversos campos, como poden ser a medicina, a economía ou a investigación:

• Internet é un enorme almacén de información, que se pode conseguir de xeito case instantáneo. Aínda que se fai necesario distinguir entre a información válida e veraz da que non o é.
• A rede hoxe en día é un gran mercado. Un espazo inmellorable para a actividade económica. A través de internet, podemos comprar e vender todo tipo de produtos (un billete de avión, accións dunha grande empresa, obxectos de segunda man, etc.).
• As esculturas e sectores minoritarios teñen a oportunidade de utilizar a rede para a súa difusión. Unha das maiores vantaxes de como está construído internet é a oportunidade que ofrece á diversidade para crear o seu propio espazo, as súas canles de comunicación, os seus mecanismos de difusión e distribución da información.
• A posibilidade de que un equipo de médicos poida discutir en tempo real, a través de internet, o diagnóstico dun paciente en situación de risco e mesmo analizar os seus radiografa e dirixir unha operación a miles de quilómetros de distancia.
• Os investigadores e entidades participantes no Proxecto Xenoma Humano poden transferir as súas enormes bases de datos máis rapidamente sobre internet.
• Os astrónomos tamén poden compartir datos de telescopio localizados en diferentes parte do mundo.

Nacemento e evolución de internet.

1966

Durante a Guerra Fría, e baixo o control do Departamento de Defensa do EE.UU, comeza a desenvolverse o proxecto ARPANET. O seu obxectivo era idear un sistema mediante o que, no hipotético caso dun ataque da URSS, se puidese ter acceso á información militar dende calquera punto do país. A solución era unha rede composta de ordenadores na que todos os nodos tivesen a mesma importancia, de forma que a desaparición dun ou varios deles non afectase ao tráfico entre os outros.

1969

Semanas antes de que o ser humano chegase á Lúa, conectáronse catro ordenadores, creando a primeira rede ARPANET.

1972

Presentáronse publicamente os resultados obtidos. Incorpóranse máis ordenadores á der ARPANET, chegado a ser máis de 200 en 1981.

As conexións ARPANET eran pagadas polo goberno de EUA e restrinxíronse a sitios militares, universidades e algunhas grandes compañías que financiaban proxectos de investigación ou proporcionaban servizos.

Os primeiros servizos que brindou a rede ARPANET foron o acceso a ordenadores remotos (Telnet), a transferencia de arquivos e a impresión remota. Tamén apareceu o primeiro programa de correo electrónico, que pronto se converteu nunha das aplicacións máis utilizadas.

1983 Establécese o protocolo TCP/IP como protocolo estándar que utilizarían todas as redes conectadas a ARPANET. Paralelamente, a parte militar de ARPANET forma unha rede independente MILNET, reservando a primeira para fins de investigación. Poderíase considerar este momento como o nacemento de internet. O número de ordenadores interconectados era 500.1989

Desaparece ARPANET, pero xa se establecera unha malla mundial entre moitas institucións que crearan as súas propias redes que podían comunicarse entre si. O número de ordenadores conectados superaba os 100 000.

Tim Berners-Lee, investigador do CERN desenvolve un sistema de comunicación baseado no hipertexto, coa intención de facilitar o fluxo de información entre os científicos. Créanse o protocolo http e a linguaxe html. Este sistema sería a orixe da World Wide Web.

1992 

O crecemento do número de usuarios e o volume de información dispoñible facía difícil encontrar unha información concreta, sen dispoñer dun mapa ou sistema de organización desta. Así, apareceron os primeiros sistemas que permitían obter unha lista de direccións, como son Archie ou Gophers.

1993

Aparecen os primeiros navegadores web.

Dende este momento e ata a data creáronse infinidade de aplicacións que permiten enviar, recibir, clasificar e xestionar o correo electrónico, así como outras formas de intercambio de información sobradamente coñecidas, que fan da sociedade actual a sociedade da información e a comunicación.

Tema 8. A sociedade da información. Comunidades virtuais.

Por cada un dos seguintes puntos ai que facer unha entrada no blog ( 6, 7, 8, 9, 10, 12).

Nas entradas 6, 8, 10 temos que incluír 4 fotografías con titulo que teñan relacion co tema. en formato grande ou extra grande.

Nos puntos 7, 9, 12 ai que incluir un video que teña relacion co tema.

O contido das entradas tera como base o texto do libro, podendo ampliarse a informacion a traves de internet.